Vrijwilliger van de Maand juni: voorzitter Ben
Langzaam maar zeker worden de dingen weer iets normaler. Voor het eerst sinds de corona-crisis is er deze maand gelukkig ook weer een face to face bestuursvergadering aan de Adelaarsweg. Deze maand zetten we de voorzitter van het bestuur Ben Broerse in het zonnetje als de Vrijwilliger van de Maand. Hij vertelt over zichzelf:
Ik ben in 1955 geboren in de Watergraafsmeer en op mijn vierde verhuisd naar het landelijke Zwanenburg. Mijn tienerzussen hadden het gevoel dat ze in een boerendorp waren terechtgekomen; die vonden het minder leuk. Voor mij was het gewoon mijn wereld Het was een prima omgeving om op te groeien.
Ik woon nu in het dorp ernaast, in Halfweg, de naam zegt het al, halverwege Amsterdam en Haarlem. Het is nu zeker geen rustig dorp. Het snelverkeer en de trein rijden er dwars doorheen, Schiphol is vlakbij en dat geldt ook voor de Amsterdamse haven Het is dus een allesbehalve rustige omgeving maar wel een praktische en interessante omgeving. Ik hou wel van stedelijke hectiek.
In deze corona-tijd is het wel rustiger en wandel ik met mijn vrouw Heleen bijna dagelijks vanuit huis richting Amsterdam en Haarlem, door de Haarlemmermeer of naar Spaarndam. Onverwacht mooie plekken.
Over het algemeen ben ik een redelijk relaxt mens, die gesteld is op gewone dingen om zich heen. De vier kinderen en vijf kleinkinderen, familie, vrienden, werk, collega’s, Kerk & Buurt, de muziek vereniging… Ik voel me goed bij mensen die gezamenlijk iets moois willen bereiken. Ik ben betrokken op wat er in de wereld – dichtbij en ver weg – gebeurt en volg de actualiteit.
Mijn werk heeft ook te maken met al verkeer en mobiliteit. Ik werk in Leusden bij Pon, de Nederlandse importeur van de merken Volkswagen, Audi, Porsche, Seat en Skoda. Ik moet er direct bij vertellen dat het bedrijf met veel meer bezig is dan auto’s alleen. Gazelle, Greenwheels en Swapfiets horen er ook bij. We houden ons zodoende bezig met heel diverse vormen van mobiliteit.
Het is een prettig bedrijf. Ik werk er al ruim 30 jaar als bedrijfsjournalist. Vanuit die rol probeer ik de duizend collega’s in Leusden zo goed en volledige mogelijk te informeren over waarmee het bedrijf bezig is. Ik kom trouwens uit het basisonderwijs en heb ooit de pabo gedaan. Nadat ik 8 jaar voor de klas had gestaan, ben ik bij een lokale krant terechtgekomen. daar heb ik het vak van journalist geleerd.
Inmiddels ben ik al 10 jaar betrokken bij Kerk & Buurt. Ik ben ooit gevraagd door Marchien Timmerman, de echtgenote van onze toenmalige dominee van Halfweg/Zwanenburg, die zelf als buurtpastor bij Kerk & Buurt werkte. Het werk bij Kerk en Buurt heeft me echt gegrepen. Wat me greep… je ziet dat buurtbewoners mensen zich er prettig voelen, geholpen en gehoord. Het leven krijgt weer nieuwe zin, ze voelen zich nuttig en op hun gemak. Het is een veilige haven voor gehavende mensen op een hele basale manier.
In het bestuur ben ik voorzitter. Ik heb geen ervaring en skills op het gebied van het opvangen en begeleiden van mensen met ernstige problemen. Daar ligt niet mijn kracht. Ik kan wel ondersteunen, faciliteren en organiseren. Ik vind het fijn om onze professionals en vrijwilligers zo goed mogelijk te faciliteren, zodat zij hun werk zo goed mogelijk kunnen doen en zich geen zorgen hoeven te maken over de randvoorwaarden. Zo heeft iedereen in het bestuur zijn eigen specialiteit: financieel, juridisch, organisatorisch en sociaal. Daarbij mag ik de boel bij elkaar houden. Het is voor bestuursleden in zekere zin werk op afstand. Het dagelijks werk doen de vijftien vrijwilligers en de twee professionals, dát zijn de handen in de buurt.
De leukste ervaringen vind ik de vrijwilligersmiddagen; het zijn pareltjes. Het is bijzonder om verhalen van vrijwilligers te horen. Velen hebben ze zelf veel ervaring met armoede en narigheid. Het is mooi om te zien hoe ze hun eigen levenservaring inzetten voor anderen. Het is geen theoretisch gepraat, maar heel puur en authentiek. De groep vrijwilligers lijkt een soort familie. Als mensen overlijden, grijpt dat diep in, ze laten dan ook een lege plek achter.
Ik denk dat we de komende jaren als bestuur druk blijven met financiële zaken. Ik hoop dat we in de toekomst met minder verschillende fondsen hoeven samen te werken en dat we de contacten met een kleiner aantal kunnen intensiveren. Het geld vergaren kost nu teveel tijd en energie en gaat ten koste van de aandacht voor onze bezoekers..
Bij Kerk & Buurt moeten we vloeiend meegaan met ontwikkelingen in de samenleving. Zoals de strijd tegen verregaande eenzaamheid, werkeloosheid en armoede. Ook corona zal diepe sporen achterlaten. Een kwetsbaar punt van onze stichting zijn de vacatures in het bestuur en bij onze vrijwilligers, die moeilijk te vervullen zijn. Ik zou het mooi vinden als jongeren in de buurt zich zouden willen inzetten als vrijwilliger, ook voor hun eigen ontwikkeling. Jongeren willen zich niet voor onbepaalde tijd vastleggen maar wel een duidelijke taak hebben voor een afgebakende termijn. Het is mijn wens dat we manieren vinden om hen in te zetten. Onze bezoekers vinden het prachtig om jongeren te ontmoeten. Zij hebben het idealisme om dingen aan te pakken met jeugdig enthousiasme. Met corona hoef je jongeren niet meer uitleggen wat eenzaamheid is. Misschien geeft dat een zetje om zich in hun eigen buurt in te willen zetten voor waardevolle plekken zoals Kerk & Buurt-Noord.